Zdobyliśmy Malbork- turystycznie!
W czwartek 12 czerwca br. dwudziestoosobowa grupa uczniów klas VIIIB, VIIIA, VIIB, VIB oraz VB zwiedziła zamek krzyżacki w Malborku. Całodzienna wyprawa na Pomorze była z pewnością dużym wyzwaniem, ale dostarczyła zwiedzającym mnóstwa niezapomnianych przeżyć i solidnej porcji wiedzy historycznej. Zamek krzyżacki w Malborku był bowiem przez stulecia symbolem potęgi militarnej i doskonałej organizacji Zakonu Krzyżackiego. Nigdy nie został zdobyty przez siły wroga. Organizacji wyjazdu do dawnej stolicy Krzyżaków podjęła się Pani Dorota Antosiewicz- nauczycielka historii.
Historia krzyżackiego zamku w Malborku rozpoczyna się u schyłku XIII wieku. W 1309 roku Zakon Krzyżacki przeniósł siedzibę Wielkiego Mistrza z Wenecji do Malborka, co spowodowało ogromny rozrost administracji w tym miejscu. Konieczna stała się szybka rozbudowa. Zakon wkrótce stał się znaczącą siłą na Pomorzu, tworząc sieć miast i twierdz. W kolejnych latach twierdza przeżyła oblężenia wojsk polskich i litewskich, ale nigdy nie została zdobyta. Dopiero załamanie się krzyżackich finansów sprawiło, że Malbork sprzedano polskiemu królowi Kazimierzowi Jagiellończykowi. Od tego czasu aż do pierwszego rozbioru Polski w 1772 roku miejsce to stało się jedną z rezydencji Królów Polski. Po rozbiorach Malbork znalazł się w granicach Prus, a w zamku utworzono koszary dla wojska i warsztaty tkackie. Na szczęście nie doszło do rozbioru budowli, co było planowane przez władze pruskie.
Budowany przez prawie dwieście lat zamek w Malborku składa się z trzech zasadniczych części. Najstarszy jest Zamek Wysoki, od którego w 1280 roku zaczęła się budowa umocnień. Później na terenie dawnego podzamcza powstał Zamek Średni mający charakter pałacowej rezydencji. Ostatnią częścią był Zamek Niski pełniący funkcje najdalej wysuniętej linii obrony, przy której zgromadziły się zabudowania gospodarcze. Zamek Wysoki był siedzibą konwentu, czyli rodzajem klasztoru, w którym mieszkali Krzyżacy – rycerze zakonni. Najważniejszym pomieszczeniem był tu Kapitularz. Ta prostokątna sala, która służyła jako miejsce zgromadzeń w czasie uroczystości najwyższej wagi. Tutaj wybierano wielkich mistrzów zakonu, podejmowano najważniejszych gości i wyznaczano kurs polityki państwa zakonnego. Codzienne posiłki rycerze spożywali w Refektarzu, okazałej sali o podłużnym kształcie. Do Refektarza przylega mniejsze pomieszczenie zwane izbą konwentu. Tutaj rycerze wypoczywali po posiłku. W zamku rolę więzienia dla najcenniejszych jeńców pełniła tak zwana Cela Witolda. Jej ściany wyłożone są płytami litego żelaza uniemożliwiającymi ucieczkę. Obok celi umieszczony jest też dwukomorowy piec, który ogrzewał zamek i był namiastką dzisiejszego podłogowego centralnego ogrzewania. Warowni strzegły wieże, które służyły nie tylko obronie, ale były też domem dla zakonników. Jedna z nich- Wieża Gdanisko- pełniła funkcję toalety. Wzniesiono ją na arkadach, pod którymi znajdowała się wypełniona wodą fosa, gdzie trafiały nieczystości. Do wieży prowadzi ganek ozdobiony wizerunkami skrzywionego z wysiłku diabełka – uniwersalny, średniowieczny symbol toalety. Zamek w Malborku w 1997 roku wpisany został na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Pożegnalna wycieczka ósmoklasistów na pewno zostanie na długo w pamięci jej uczestników. Poruszanie się po korytarzach, które przemierzali wielcy mistrzowie Zakonu Krzyżackiego oraz przebywanie w salach, w których spędzali oni dni, podejmowali strategiczne decyzje i przeżywali klęskę bitwy pod Grunwaldem raczej nie zatrze się w pamięci wspaniałej radziłowskiej młodzieży i opiekunów- Doroty Antosiewicz i Elżbiety Jurskiej.
