Kalendarzowa (astronomiczna) wiosna, co roku rozpoczyna się 21 marca. Właśnie tego dnia dzień i noc są równej długości. W naszej szerokości geograficznej o tej porze roku przyroda budzi z zimowego snu.
Ludzie wierzyli, że obrzęd topienia Marzanny może to przyśpieszyć, ma też symbolizować dostatek w nadchodzącym roku. Marzannę zwykle wykonywano z wiechcia słomy, grochowin lub konopi, które symbolizowały śmierć i bezruch. Czasem też z gałęzi lub gałganków (szmatek). Ubierano w białą suknię. Przyozdabiano ją wstążkami, koralikami i kwiatami. Kukle Marzanny nadawano wiele określeń: Morena, Marzanik (od słów: “mor”, “mara”, “zmora”), Śmierztecka, Śmiertka, Śmiercicha, nawet Śmierć. Marzanna to uosobienie zimy oraz śmierci. Wyprowadzenie jej poza zabudowania wsi i spalenie lub zatopienie miało przywołać wiosnę.
